Welcome to Gaia! :: View User's Journal | Gaia Journals

Temat smierci czesto sie powtarza w notkach na blogach. Oto kolejna.

Jednym z tematow poruszanych niedawno na polish poll center byla kwestia: czy boisz sie smierci.
Odpowiedzialem zgodnie z prawda wtedy, ze "jestes ty- nie ma smierci, jest smierc- nie ma ciebie". Wg tej dewizy zylem do czasu pewnego incydentu. Pamietam ankiete jaka przeprowadzil ksiadz w moim liceum . Padlo tam jedno pytanie: czego sie boisz?
Zadziwila mnie ilosc odpowiedzi typu smierci, zgonu itp. Smierc jakos nigdy nie napawala mnie odraza. Kazdy chce zyc, egzystowac na tym najpiekniejszym ze swiatow, ale nigdy nie myslalem z przerazeniem o tym przykrym zdarzeniu jak to widocznie czynila brac uczniowska. To jest cos co sie zdarza i.... juz.

Ta dewiza i moj spokoj egzystencjalny padl w jednej chwili. w momencie wydarzenia sie wspomnianego wyzej incydentu. Moja ukochana przezyla sytuacje kiedy byla o wlos od smierci i to brutalnie rzeczywistej, a nie takiej filmowej, gdy czlowieka potraca samochod a on sie podnosi, kiwa palcem na kierowce i idzie dalej. Nie wazne jest co sie stalo, bo to mogloby byc obojetnie co. Wazne jest dla mnie przezycie pozniejsze.

Swiadomosc, ze moglem stracic kogos kto jest dla mnie calym swiatem, kims naprawde wyjatkowym w moim zyciu jest przerazajaca. To jest prawdziwy bol, uderza z zewnatrz i wydziera pazurami caly optymizm, poklady spokoju jakie ma sie w sobie. Dbajcie o swoich bliskich, pokazujcie im ze wam na nich zalezy. Zycie jest kruche, szkoda zalowac gorzkich slow, gdy nie ma sie juz do kogo powiedziec przepraszam.